ما باید هر روز روحمان را وزن کنیم... خودمان را بر قرآن عرضه کنیم... با این میزان خودمان را بسنجیم » که آیا سبک هستیم یا سنگین؟

همه عقاید و اخلاق و اعمال ما در رفتار و گفتار و نوشتار و... باید بر قرآن عرضه شود ... که آیا قرآن این را امضاء می کند؟

این یعنی روزانه در خدمت قرآن باشیم... و با قرآن زندگی کنیم و کتاب الله در متن زندگی ما باشد.

ترازو


پای درس امام باقر علیه السلام نشستن هم عحب صفایی دارد :

{اعلم بأنك لا تكون لنا ولیا حتى لو اجتمع علیك أهل مصرك و قالوا إنك رجل سوء لم یحزنك ذلك و لو قالوا إنك رجل صالح لم یسرك ذلك و لكن اعرض نفسك على كتاب الله فإن كنت سالكا سبیله زاهدا فی تزهیده راغبا فی ترغیبه خائفا من تخویفه فاثبت و أبشر فإنه لا یضرك ما قیل فیك و إن كنت مباینا للقرآن فما ذا الذی یغرك من نفسك}

بدان که تو دوستدار ما محسوب نمی شوی مگر اینکه اینگونه باشی:

اگر همه مردم شهرت یک صدا بگویند که تو فرد بدی هستی ،

این کلام تو را ناراحت نکند.

و اگر بگویند تو فرد خوبی هستی ، این کلام تو را شاد نکند.

ولی خودت را بر کتاب الله عرضه کن ... اگر راه آن را می روی +نهیش را می پذیری+به آنچه نیکو می داند مشتاقی+از تهدیدش ترسانی ... پس محکم باش و مژده باد به تو که حرف های مردم ضرری به تو نمی زند .

و اگر دور هستی از قرآن ، پس به کدامین چیز افتخار می کنی؟

#کتاب تحف العقول/کلام امام باقر علیه السلام/ص500