در فرهنگ دینى ـ قرآن و روایات شیعه و سنّى ـ بحث معرفت و شناخت امام و اعتقاد به او، از اهمیتى ویژه برخوردار است؛ به گونه‌اى که در ردیف اصول اعتقادى؛ یعنى، توحید، نبوت و معاد شمرده شده است.
بدون شک «اعتقاد» بنیان اصلى زندگى انسان است و آنچه در میدان عمل محقق مى‌شود، به ساختار اعتقادى مربوط است . و دشمن سعی کرده از همین بعد وارد شده و اعتقاد جوانان ما را نشانه بگیرد، چون می داند اگر جوان از اعتقادی صحیح و منطقی برخوردار باشد تلاش می کند  از همه فرصت‌هاى عمر خود، براى ساختن شخصیت انسانى و الهى‌اش بهره گیرد . البته این اعتقاد باید سازنده، حرکت آفرین و هویّت بخش باشد و در همه فراز و نشیب‌هاى زندگى، مسیر درست و هموار را براى آدمى بگشاید در این وبلاگ شناخت امام از نظر اعتقادى، در انگاره‌هاى مختلف انشاءالله بررسى خواهد شد.
1-    شرط قبولى اعمال، پذیرش ولایت
مسأله «ولایت امامان» چنان جایگاهى دارد که در روایات گوناگون، پذیرش همه اعمال منوط به آن شده است: امام صادق«علیه السلام» پیشواى ششم شیعیان در این باره مى‌فرماید:
«لایقبلُ اللهُ مِنَ العِبادِ عَمَلاً اِلّا بِمَعْرِفَتنا»1؛«خداوند از بندگان عملى را نمى‌پذیرد، مگر به معرفت و شناخت ما».
براساس این روایات همه اعمال انسان، در ظرف معرفت و آگاهى او نسبت به امام زمان، ارزش مى‌یابد.

مشهورترین دعای ما یا مهدیست
فرمانده و مقتدای ما یا مهدیست
اینجا همگی به نام او می‌گذرند
اسم شب کوچه‌های ما یا مهدیست. 2

پاورقی:

1.    کافى، ج1، باب نوادر، ص143، ح 4.
2.    صادق جعفری